Δεν ήμουν σίγουρη αν ήθελα να αρχίσω αυτού του είδους τις δημοσιεύσεις παρόλο που στο SheBlogs κινούμαστε στα πλαίσια της αυτάρκειας. Κατά καιρούς γράφουμε για διατήρηση τροφίμων και σωστή διαχείριση κουζίναςκαθώς και για παραγωγή δικών μας λαχανικών στην κατηγορία τηςκηπουρικής.
Μέχρι τώρα όμως όλα αυτά ήταν στο πλαίσιο της βασικής προετοιμασίας και οικονομίας για το χειμώνα χωρίς να τα θεωρώ απαραίτητα. Απλώς προσωπικά με διευκόλυναν στη φάση που έπρεπε να δώσω περισσότερα χρήματα για θέρμανση και να ξοδέψω περισσότερα χρήματα στις γιορτές. Συνήθως αυτη η βασική προετοιμασία μου ξεκινούσε εκεί στα τέλη του Αυγουστου και γινόταν με χαλαρό ρυθμό μέχρι τέλη Οκτώβρη όπου μέσα σε αυτούς τους μήνες φρόντιζα να διαθέτω ορισμένα βασικά προϊόντα στα ντουλάπια και την κατάψυξη μου.
Τώρα όμως περνάμε σε διαφορετικό επίπεδο. Πιο βιαστικό, πιο πιεστικό. Με όλα αυτα που συμβαίνουν γύρω μας δε ξέρουμε πραγματικά τι μας ξημερώνει. Θα γίνει πτώχευση ή δε θα γίνει; Θα πάμε στη δραχμή ή θα μείνουμε στο ευρώ; Θα γίνει αλαλούμ στη χώρα ή όχι; Κάθε μέρα σχεδόν ακούω κάποιο φίλο ή γνωστό να μένει άνεργος με ελάχιστες πιθανότητες να ξαναβρει εργασία σύντομα. Κάθε τόσο ακούω ιστορίες για άτομα που τους κόψανε το ρεύμα ή το νερό ή που ξεσπιτώθηκαν και κοιμούνται στα αυτοκίνητα τους. Δε μιλάμε πλέον για σενάρια, μιλάμε για πραγματικές καταστάσεις που συμβαίνουν στο διπλανό μας και μπορεί και σε εμάς.
Κάποιοι επενδύουν σε χρυσές λίρες τα τελευταία χρόνια. Στην Αμερική όπου πρέπει να σε ενημερώσω ότι επίσης φοβούνται την πτώχευση, η τιμή του ασημενιου δολαρίου διπλασιάστηκε μέσα σε έξι μήνες μια και οι φτωχότεροι μπορούσαν να αγοράζουν ευκολότερα ασήμι παρά χρυσό.
Εγώ πάλι σου λέω να επενδύσεις σε τροφή. Γιατί ακόμα κι αν δε σε πείσουν όλα όσα γίνονται γύρω σου θα πρέπει να σε πείσουν οι τιμές στο σουπερ μάρκετ.
Το ηλιέλαιο πέρσι το έβρισκες με 1,50 ευρω το λίτρο ενώ τώρα αγγίζει τα 2,20 κι αν βρεις με 2 ευρω λες ότι είναι φτηνό.
Η ελληνική ζάχαρη μέχρι τον Απρίλη στο σουπερ μαρκετ που ψωνίζω είχε 79 λεπτά και τώρα έχει 1,12 ενώ στη γνωστή γερμανική αλυσίδα εχει 95 λεπτά αυτή τη στιγμή με την ξένη ζάχαρη να έχει σκαρφαλώσει στα 89 λεπτά. Το ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι ότι στις στοιβες της ζάχαρης που πουλά η γερμανική αλυσίδα αυτές τις μέρες έχει μπει ανακοίνωση ότι δεν πωλείται χοντρική κάτι που σημαίνει ότι ακόμα και οι μαγαζάτορες προσπαθούν να αγοράσουν όση περισσότερη ζάχαρη μπορούν.
Το αλεύρι της γερμανικής αλυσίδας μέχρι αρχές Μαίου είχε 49 λεπτά και σήμερα, ενα μήνα μετά δηλαδή έχει 59 λεπτά. Παραμένει φυσικά το φτηνότερο της αγοράς αλλά η αυξηση είναι της τάξης του 20% περίπου.
Τόσο τόκο δε νομίζω να σου δίνει ούτε ο χρυσός αλλά ούτε και η τράπεζα. Προιόντα αξίας 100 ευρώ περίπου που είχα αγοράσει τον προηγούμενο μήνα αυτή τη στιγμή κοστίζουν 110 ευρώ. Κι αυτό το διαπίστωσα μέσα από μια λίστα που είχα ξεκινήσει στον υπολογιστή μου τον προηγούμενο μήνα στην οποία κατέγραφα τις τιμές των προιόντων που είχα αγοράσει μέσω των αποδείξεων μου.
Στα γράφω όλα αυτά για να το ψάξεις μόνος σου, να το συνειδητοποιήσεις μόνος σου μέσα από τη δική σου παρατήρηση στα καταστήματα που συνηθίζεις να ψωνίζεις.
Κι όταν το συνειδητοποιήσεις ξεκίνα να αγοράζεις και να αποθηκεύεις βασικά προιόντα διατροφής με μακρινές ημερομηνίες λήξης. Δε σου λέω να πας να γεμίσεις ένα φορτηγό τρόφιμα. Σου λέω να αγοράζεις λίγα περισσότερα κάθε μήνα και να τα βάζεις στην άκρη. Σιγά σιγά θα μαζευτούν. Ναι ξέρω ότι μπορεί να ζορίζεσαι ήδη οικονομικά. Σε έναν, δυο, τρεις, πέντε μήνες όμως μπορεί να ζορίζεσαι ακόμα περισσότερο. Κι αν κάποια στιγμή χάσεις τη δουλειά σου η αποθήκη σου θα σε ταίζει.
Εμείς θα είμαστε εδώ για να βοηθήσουμε στην προετοιμασία αυτή μεταδίδοντας τη γνώση της επιβίωσης που πολλές φορές είναι χαμένη μια και κοροϊδεύαμε τους γονεις μας που είχαν το κατοχικό σύνδρομο ως γενιά των παχιών αγελάδων. Για όσους κοροϊδεύουν ακόμα πραγματικά δεν ενδιαφερόμαστε, ας τα βγάλουν πέρα μόνοι τους όταν ζορίσει το πράγμα περισσότερο.
Τώρα όμως περνάμε σε διαφορετικό επίπεδο. Πιο βιαστικό, πιο πιεστικό. Με όλα αυτα που συμβαίνουν γύρω μας δε ξέρουμε πραγματικά τι μας ξημερώνει. Θα γίνει πτώχευση ή δε θα γίνει; Θα πάμε στη δραχμή ή θα μείνουμε στο ευρώ; Θα γίνει αλαλούμ στη χώρα ή όχι; Κάθε μέρα σχεδόν ακούω κάποιο φίλο ή γνωστό να μένει άνεργος με ελάχιστες πιθανότητες να ξαναβρει εργασία σύντομα. Κάθε τόσο ακούω ιστορίες για άτομα που τους κόψανε το ρεύμα ή το νερό ή που ξεσπιτώθηκαν και κοιμούνται στα αυτοκίνητα τους. Δε μιλάμε πλέον για σενάρια, μιλάμε για πραγματικές καταστάσεις που συμβαίνουν στο διπλανό μας και μπορεί και σε εμάς.
Κάποιοι επενδύουν σε χρυσές λίρες τα τελευταία χρόνια. Στην Αμερική όπου πρέπει να σε ενημερώσω ότι επίσης φοβούνται την πτώχευση, η τιμή του ασημενιου δολαρίου διπλασιάστηκε μέσα σε έξι μήνες μια και οι φτωχότεροι μπορούσαν να αγοράζουν ευκολότερα ασήμι παρά χρυσό.
Εγώ πάλι σου λέω να επενδύσεις σε τροφή. Γιατί ακόμα κι αν δε σε πείσουν όλα όσα γίνονται γύρω σου θα πρέπει να σε πείσουν οι τιμές στο σουπερ μάρκετ.
Το ηλιέλαιο πέρσι το έβρισκες με 1,50 ευρω το λίτρο ενώ τώρα αγγίζει τα 2,20 κι αν βρεις με 2 ευρω λες ότι είναι φτηνό.
Η ελληνική ζάχαρη μέχρι τον Απρίλη στο σουπερ μαρκετ που ψωνίζω είχε 79 λεπτά και τώρα έχει 1,12 ενώ στη γνωστή γερμανική αλυσίδα εχει 95 λεπτά αυτή τη στιγμή με την ξένη ζάχαρη να έχει σκαρφαλώσει στα 89 λεπτά. Το ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι ότι στις στοιβες της ζάχαρης που πουλά η γερμανική αλυσίδα αυτές τις μέρες έχει μπει ανακοίνωση ότι δεν πωλείται χοντρική κάτι που σημαίνει ότι ακόμα και οι μαγαζάτορες προσπαθούν να αγοράσουν όση περισσότερη ζάχαρη μπορούν.
Το αλεύρι της γερμανικής αλυσίδας μέχρι αρχές Μαίου είχε 49 λεπτά και σήμερα, ενα μήνα μετά δηλαδή έχει 59 λεπτά. Παραμένει φυσικά το φτηνότερο της αγοράς αλλά η αυξηση είναι της τάξης του 20% περίπου.
Τόσο τόκο δε νομίζω να σου δίνει ούτε ο χρυσός αλλά ούτε και η τράπεζα. Προιόντα αξίας 100 ευρώ περίπου που είχα αγοράσει τον προηγούμενο μήνα αυτή τη στιγμή κοστίζουν 110 ευρώ. Κι αυτό το διαπίστωσα μέσα από μια λίστα που είχα ξεκινήσει στον υπολογιστή μου τον προηγούμενο μήνα στην οποία κατέγραφα τις τιμές των προιόντων που είχα αγοράσει μέσω των αποδείξεων μου.
Στα γράφω όλα αυτά για να το ψάξεις μόνος σου, να το συνειδητοποιήσεις μόνος σου μέσα από τη δική σου παρατήρηση στα καταστήματα που συνηθίζεις να ψωνίζεις.
Κι όταν το συνειδητοποιήσεις ξεκίνα να αγοράζεις και να αποθηκεύεις βασικά προιόντα διατροφής με μακρινές ημερομηνίες λήξης. Δε σου λέω να πας να γεμίσεις ένα φορτηγό τρόφιμα. Σου λέω να αγοράζεις λίγα περισσότερα κάθε μήνα και να τα βάζεις στην άκρη. Σιγά σιγά θα μαζευτούν. Ναι ξέρω ότι μπορεί να ζορίζεσαι ήδη οικονομικά. Σε έναν, δυο, τρεις, πέντε μήνες όμως μπορεί να ζορίζεσαι ακόμα περισσότερο. Κι αν κάποια στιγμή χάσεις τη δουλειά σου η αποθήκη σου θα σε ταίζει.
Εμείς θα είμαστε εδώ για να βοηθήσουμε στην προετοιμασία αυτή μεταδίδοντας τη γνώση της επιβίωσης που πολλές φορές είναι χαμένη μια και κοροϊδεύαμε τους γονεις μας που είχαν το κατοχικό σύνδρομο ως γενιά των παχιών αγελάδων. Για όσους κοροϊδεύουν ακόμα πραγματικά δεν ενδιαφερόμαστε, ας τα βγάλουν πέρα μόνοι τους όταν ζορίσει το πράγμα περισσότερο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου